Móc skryć się w twoich ramionach i bezsilnym być, życie opada jak zepsuty z drzewa liść. Moje serce zaplątane nie wie jak ma stąd wyjść, znów w myślach cię przytulam nie chcę nigdzie iść. Usiądź koło mnie, porozmawiaj, przytul się lub milcz, mi to nie przeszkadza wystarczy żebyś był. Złapię cię za rękę, znowu spojrzę w twoje oczy.. serce zabije szybciej, mało nie wyskoczy. Mam nadzieję że będziemy tak długo jak się da, dotąd aż rozbije nasze serca ten okropny świat..

Znowu twoje pięści zaciśnięte chcą trafić w twoje serce.. umierać powoli bo to wszystko cię boli. Wszystko co cię otacza.. strasznie cię przytłacza. Nawet uśmiech bliskiej osoby nie zaszyje rany która z dnia na dzień pogłębia się w tobie. Nie możesz ufać żadnej osobie.. nawet samemu sobie. Wmawiasz sobie że nie powinieneś żyć bo to wszystko zostaje w tobie. Przenosi się szybko i zaszywa się w zakamarkach twojej duszy. Nic tego nie wysuszy, nie uleczy. Zacieśniają się sidła twojego smutku i żalu, których już nigdy nie będziesz w stanie otworzyć.

Walące się życie opada jak płatek róży na wietrze. Pchani podmuchem aż ucieknie z nas serce. Słone łzy cieknące po twarzy których nie potrafimy zatrzymać, ułamek chwili przez który trzeba wszystko od nowa zaczynać. Szare kolory, bezbarwny świat. Ulotne nadzieje, puste słowa, uczuć brak. Wszystko ucieka, nędzne życie po szarych kątach się chowa, by wyjść w końcu i uciec bez słowa.


http://www.youtube.com/watch?v=DMv0iMZXVoM

Popatrz. Widzisz ten świat ? Człowiek do człowieka wrogo nastawiony. Świat przepełniony nienawiścią i fałszywością, zakłamany świat który dla wielu stracił barwy. Czarno-białe życie. Serca przepełnione marzeniami nie do zrealizowania, łzy cieknące po twarzy nie do zatrzymania. Czas płynący wciąż sekunda po sekundzie, nie zatrzymasz go. Ufasz człowiekowi, ale jednocześnie okłamujesz go. To jest ten świat. Ten świat który nie ma barw, w sercu marzenia, w duszy pragnienia, na twarzy uśmiech, lecz czuć ból. I jak mam żyć tu ? Całe życie cierpienia, kłamanie to jedyna nadzieja.